Oy niçin yitirdim seni
Bu mehtaplı akşamda büsbütün?
Zavallı hazin yüreğim
Güneş doğmasına yakın
Çeker acısını sevdalarının
Düşlerinin.
Özlem tohumlarını
Ve gözlerden yoksun bir hüznü
Taşıyor seher ışığı
Ruhumun en derin yerlerinden.
Gün doğup ışıyınca
Yıldızlı sonsuz kubbeyi
Gizlemek için, gecenin mezarı
Çekiyor kara perdesini.
Duyumsamasaydı tenim
Bakışlarının sıcaklığını
Ne yapardım bu kırlarda
Seher ile kuşatılmış,
Dallar, yuvalar toplayıp,
Gönlüm gece ile dolu!
Ölü gözlerini ışıktan
Saklasaydın ne yapardım!
Oy niçin yitirdim seni
Bu mehtaplı akşamda büsbütün?
Bugün yüreğim kuru
Sönmüş bir yıldız gibi.
