Sevgilim, yetimim benim,
Aylar nasıl geçiyor zaman hiç geçmezken…
Kapılar kapalı, dünya buzlu cam
Uyuşmuş gözlerimin önünde
Hayat akıp gidiyor hiç kımıldamadan.
İkimizin yerine dinliyorum
Sevdiğin şarkıları
Siyah tişörtünü giyiyorum yatarken
Gömleklerini, kazaklarını, kokunu
Senin rüyalarını görüyorum ölür gibi uyurken
Gün boyu elimde kahve fincanı.
Kapıyı açmıyorum
Telefonlara çıkmıyorum
Başını bekliyorum geleceği olmayan hatıraların.
Sevgilim, yetimim benim,
Nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata
Öldüğünden haberi yok
Fotoğraflarının.
| Sevgilim, Murathan Mungan
