Genel 10 Ocak 2023

Günce, Henri-Frederic Amiel

Günce, Henri-Frederic Amiel

Yaşamın elimden kaçıp gittiğini hissediyorum ve ölüm bana hoş gelmiyor. Ne şimdiden ne de gelecekten umudum yok. Bunun sonucu olarak karanlık yıkım, sessiz hüzün, iç karartıcı melankoli ile doluyum. Zaten mutluluğa olduğu gibi mutsuzluğa da ciddi olarak inanmanın sıkıntısını çekiyorum.

| Günce, Henri-Frederic Amiel

You may also like...

Oca
10
2023
0

Ayaküstü Aşk, Attila İlhan

Yanlış bir hayalin şehrinde kaldımSevdiği ben değilim anlatamamO aşk bu değildi tasarladığımBüyük bir tenhalık nasıl korkmamKorkularım...

Oca
10
2023
0

Şeker Portakalı, Jose Mauro

Onu düşünmekten kendimi alamıyorum. Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve...

Oca
10
2023
0

Herkes Öldürür Sevdiğini, Oscar Wilde

Oysa herkes öldürür sevdiğini,Kulak verin bu dediklerime,Kimi bir bakışı ile yapar bunu,Kimi dalkavukça sözler ile… Kimi...

Oca
10
2023
0

Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay

Ben ucuz bir romandım. Hayır, kötü bir edebiyatın bile bir gerçekliği vardı: can sıkıcı taklitçileri bile...