
Yaşamın elimden kaçıp gittiğini hissediyorum ve ölüm bana hoş gelmiyor. Ne şimdiden ne de gelecekten umudum yok. Bunun sonucu olarak karanlık yıkım, sessiz hüzün, iç karartıcı melankoli ile doluyum. Zaten mutluluğa olduğu gibi mutsuzluğa da ciddi olarak inanmanın sıkıntısını çekiyorum.
| Günce, Henri-Frederic Amiel